Άγιος Μπρούνο ο Καρθουσιανός

Στην κοιλάδα της Σαρτρέζ (Chartreuse, λατ. Carthusia), ο άγιος Μπρούνο (1030-1101 μ.Χ.) ξεκίνησε αυτό που ονομάστηκε Καρθουσιανή ζωή και στοχασμός, έχοντας μοντέλο του τις Λαύρες της Παλαιστίνης του 4ου αιώνα. Στον τρόπο ζωής της καθημερινότητας (νηστεία – παντελής ισόβια αποχή από τη βρώση κρέατος – αντιφωνική ψαλμωδία χωρίς μουσικά όργανα) και στο στοχοθέσιο αυτού του τρόπου (υγιής ταπείνωση – προσευχή – μελέτη – ησυχία – εσωτερική ζωή) γίνεται καταφανής η συγγένεια με τον μοναχισμό της Ανατολής.
Ο άγιος Μπρούνο (Bruno le Chartreux, λατ. Bruno Cartusiensis), ο ιδρυτής του μοναστικού Τάγματος των Καρθουσιανών, γεννήθηκε στην Κολωνία της Γερμανίας γύρω στα 1030. Στην ίδια πόλη ξεκίνησε τις σπουδές του, αλλά πολύ νωρίς μετακόμισε στη Ρενς της Γαλλίας για να ολοκληρώσει τη θεολογική του κατάρτιση στην περίφημη τότε «καθεδρική σχολή». Εκείνα τα χρόνια, και με την έμπνευση του Θεού, είχαν ήδη ωριμάσει μέσα του άλλα σχέδια για το μέλλον του. Η ζωή στην πόλη και μέσα στον κόσμο δεν τον ικανοποιούσε πια και αισθάνθηκε πολύ έντονα την κλήση προς την «έρημο». Έτσι, γύρω στα 1082 ο Μπρούνο τα παράτησε όλα, πούλησε τα υπάρχοντά του και έφυγε από τη Ρενς μαζί με δύο συντρόφους για να ψάξει έναν κατάλληλο τόπο να μονάσει. υπό την καθοδήγηση της θείας πρόνοιας, έφτασε τελικά στη Γκρενόμπλ, στα νοτιοανατολικά της Γαλλίας, κοντά στις Άλπεις, όπου ο φιλομόναχος τοπικός επίσκοπος Ούγος τον δέχτηκε θερμώς, υποδεικνύοντάς του ένα απομονωμένο και ήσυχο μέρος στην οροσειρά της Σαρτρέζ, σε υψόμετρο 1200 μ. Τελικά ο Μπρούνο, με την έγκριση του επισκόπου, στις 24 Ιουνίου 1084, εορτή του Προδρόμου, εγκαταστάθηκε εκεί. Από τότε η κοιλάδα της Σαρτρέζ έγινε η αγαπημένη «έρημος» του Μπρούνο και των άλλων συντρόφων και διαδόχων του μοναχών, που από τον τόπο αυτόν θα κληθούν «Καρθουσιανοί». Έχτισε το μοναστήρι και με το πέρασμα του χρόνου δέχτηκε καινούργιες κλήσεις και οργάνωσε τη ζωή της νέας αδελφότητας. Ο Μπρούνο ίδρυσε, επίσης, το νέο ερημητήριο της Santa Maria della Torre (τώρα Καρθουσία της Serra San Bruno) στην Καλαβρία της νότιας Ιταλίας. Το ασκητικό πρόγραμμα της μοναχικής ζωής εκεί ήταν το ίδιο που είχε ήδη καθοριστεί στη Μεγάλη Καρθουσία της Γκρενόμπλ, ένα μείγμα δηλαδή του ερημικού και του κοινοβιακού βίου. Εδώ ο άγιος Μπρούνο έμεινε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και εκοιμήθη ήσυχα εν Κυρίω στις 6 Οκτωβρίου 1101. Ανάμεσα στους πνευματικούς του μαθητές και κληρονόνους, και στην Καλαβρία και στην Καρθουσία, ο Μπρούνο ανέκαθεν θεωρείτο άγιος, αμέσως από τη στιγμή της κοίμησής του, αλλά πέρασαν αιώνες πριν ανακηρυχθεί με επίσημο τρόπο.